22 lipca 1953 r. otwarto Koniecpolskie Zakłady Płyt Pilśniowych - największy zakład pracy w historii ziemi koniecpolskiej. Decyzje o lokalizacji zakładu na terenie Chrząstowa (dzisiaj to dzielnica Koniecpola) podjęto kilka lat wcześniej, około czterech lat trwała sama budowa zakładu. W procesie tym uczestniczyli sprowadzani z głębi kraju: projektanci, konstruktorzy i inżynierowie.

Ludność Koniecpola i okolic brała czynny udział w budowie samego zakładu wykonując prace budowlane i wykończeniowe. Produktem finalnym w jakim specjalizował się zakład były: płyty pilśniowe twarde i porowate ze spilśnionych włókien drzewnych. Prekursorem w produkcji płyt byli Szwedzi którzy zaczęli produkcji już w latach 30 – tych XX wieku. Zakład który uruchomiono w Koniecpolu zbudowano w oparciu o szwedzką myśl budowlaną oraz szwedzki park maszynowy. W początkach istnienia KZPP zakład składał się z dwóch ciągów produkcyjnych płyt pilśniowych: jednego ciągu płyt twardych i jednego ciągu płyt porowatych. Parę lat później w 1960 r. uruchomiono dwa dodatkowe ciągi płyt pilśniowych twardych a moce produkcyjne fabryki zwiększono o blisko połowę. Maszyny i urządzenia zastosowane w nowo otwartej części zakładu były dostarczane przez krajowych producentów. Koniecpolskie Zakłady Płyt Pilśniowych od samego początku swego istnienia były wiodącym producentem płyt na krajowym rynku, po kilku latach zakład zaczął eksportować swoje wyroby za granice. Odbiorcami płyt z Koniecpola były kraje : europejskie, afrykańskie oraz państwa Ameryki północnej i środkowej. Spośród nich należy wymienić takie kraje jak: USA, Kanada, Niemcy, Belgia, Holandia, Grecja, Wielka Brytania, Dania, Włochy oraz Szwecja i Finlandia. Należy zwrócić uwagę na fakt iż technologia produkcji płyt pilśniowych przybyła do Koniecpola ze Szwecji, po kilkunastu latach odbiorcy z tego kraju docenili jakość koniecpolskich wyrobów i zaczęli je zamawiać. W koniecpolskich zakładach produkowano następujące asortymenty płyt: płyty pilśniowe twarde zwykłe, ekstra twarde, perforowane, lakierowane, z nadrukami stanowiącymi imitacje drewna, dźwiękochłonne, porowate zwykłe, porowate ze ścierem, kasetony sufitowe, porowate podpodłogowe. Produkty te wykorzystywane były głównie w budownictwie, branży meblarskiej, produkcji opakowań, przemyśle samochodowym oraz kolejowym. Koniecpolskie Zakłady Płyt Pilśniowych na przestrzeni lat przechodziły proces modernizacji i unowocześniania. W latach 60- tych i 70- tych modernizowano ciągi produkcyjne, lakiernie do produkcji płyt lakierowanych oraz wybudowano oczyszczalnie ścieków chroniącą wody rzeki Pilicy. Dla powojennej historii Koniecpola lokalizacja zakładów płyt pilśniowych właśnie tutaj miała niebagatelne znaczenie. Wraz z samym zakładem wybudowano osiedle mieszkaniowe bloków, dla pracowników KZPP z następnymi latami stale rozbudowywane. Otwarto przyzakładową przychodnie zdrowia, zakładową jednostkę straży pożarnej oraz Przedszkole. Koniecpolskie Zakłady Płyt Pilśniowych odbudowały będący w ruinie Pałac Potockich z przeznaczeniem na Dom Kultury. Pracownicy KZPP wybudowali także basen oraz stadion sportowy na terenach przypałacowych. W samym zakładzie w latach jego świetności czyli w latach 70- tych i 80- tych zatrudnionych było około 1300 osób. Na potrzeby Koniecpolskich Zakładów Płyt Pilśniowych a w zasadzie dla zabezpieczenie produkcji płyt w tym parku technologicznego powstał w Koniecpolu inny duży zakład: Zakłady Remontowo – Montażowe Przemysłu Płyt, Sklejek i Zapałek. Najlepszym okresem w historii zakłady były lata 70-te gdzie KZPP Koniecpol wygrywało liczne plebiscyty w krajowym współzawodnictwie pod egidą agend i ministerstw rządowych. W okresie tym fabryka była bezsprzecznie najlepszym producentem płyt pilśniowych w Polsce i jednym z najlepszych zakładów przemysłu drzewnego. W okresie świetności KZPP wysyłało ponad połowę swojej produkcji na eksport. Wpływało na to: fachowość załogi zakładu, dobra organizacja pracy oraz stale udoskonalanie parku maszynowego. W latach 90 – tych XX wieku Koniecpolskie Zakłady Płyt Pilśniowych tak jak i inne zakłady w Polsce zaczęły przechodzić proces przekształceń własnościowych. Najpierw firmę przekształcono w jednoosobową spółkę skarbu państwa a potem jej udziały wniesiono do : Narodowych Funduszy Inwestycyjnych. Na przełomie XX i XXI wieku zakład dwukrotnie sprywatyzowano. Pierwszym inwestorem była osoba fizyczna z okolic Zawiercia, która zbył swoje udziały po około dwóch latach.

Nowymi inwestorami w Koniecpolskich Zakładach Płyt Pilśniowych byli: ojciec i syn, mieszkańcy Koniecpola, którzy po kilku latach działalności doprowadzili fabrykę do: bankructwa, likwidacji i do ruiny. Upadek i likwidacja tak dużego, można powiedzieć strategicznego przedsiębiorstwa jakim było KZPP ,spowodowało wiele negatywnych konsekwencji dla miasta i gminy Koniecpol oraz mieszkańców. W Koniecpolu lawinowo wzrosło bezrobocie i problem ten występuje do dnia dzisiejszego. Gmina Koniecpol należy do gmin o największym odsetku osób bezrobotnych zarówno w powiecie częstochowskim jaki w całym województwie śląskim. Likwidacja fabryki płyt wpłynęła na redukcje miejsc pracy w sektorze usług i w handlu: poupadało wiele małych sklepów i barów. Finansowo ucierpiała także gmina Koniecpol do kasy której zakład wpłacał niemały podatek od nieruchomości. Gmina Koniecpol cierpi także wizerunkowo. Wszyscy pasażerowie którzy podróżują bądź linią kolejową Częstochowa – Kielce lub drogą wojewódzką 787 tej samej relacji obserwując ruiny po KZPP: widzą obraz biedy i nędzy zarówno miasteczka jaki samej okolicy, niestety taka jest tez prawda. KZPP przez lata było dostarczycielem mediów dla miasta: wody , ciepła oraz odbierało nieczystości. Upadek firmy wymusił na władzach wysoko kosztowe inwestycje we własną kotłownie oraz zawrócenie ścieków.

Kwestia zagospodarowania terenów po Koniecpolskich Zakładach Płyt Pilśniowych jest dzisiaj bezsprzecznie najważniejszym do rozwiązania zadaniem dla władz miasta i gminy. W Koniecpolu przede wszystkim potrzeba pracy której nie ma. Osoby mieszkające w Koniecpolu a dojeżdżające do pracy w: Częstochowie, Włoszczowie czy Radomsku na dłuższą metę zmienią miejsce zamieszkania i przeniosą się właśnie do tych miast. W dalszej perspektywie nasili to i tak już postępującą depopulacje tego terenu. Może okazać się że niemal wszystkie inwestycje obecnych władz Koniecpola min: budowa wodociągów, kanalizacji czy asfaltowych dróg utwardzanych w dłuższej perspektywie okażą się niewypałem gdyż, za około 10 – 15 lat w Koniecpolu nie będzie mieszkańców i z tych współczesnych inwestycji nie będzie kto miał skorzystać. Dlatego aby przeciwdziałać temu czarnemu scenariuszowi należy zagospodarować tereny po KZPP z przeznaczeniem pod działalność produkcyjno – handlową tak aby stworzyć miejsca pracy na miejscu i zatrzymać w Koniecpolu przynajmniej część jego mieszkańców.

Koniecpolanie